Uluslararası insancıl hukuk, özellikle 1949 Cenevre Sözleşmeleri ve 1977 Ek Protokol I, ibadet yerlerine özel koruma sağlar ve bunları silahlı çatışmalar sırasında hedef alınmaması gereken sivil nesneler olarak değerlendirir. Camiler ve kiliseler gibi ibadet yerlerine yönelik saldırılar, bireylerin dinlerini serbest ve güvenli bir şekilde icra etme hakkının ihlali anlamına gelir. Bu hak, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nin 18. maddesi ve Sivil ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme’nin 18. maddesi tarafından da güvence altına alınmıştır. İbadet yerlerinin kasıtlı olarak tahrip edilmesi veya hedef alınması, uluslararası hukukun ciddi bir ihlali olup, savaş suçu teşkil etmektedir.